نوشته هایی با برچسب شهید

شهید علیرضا صیامی صومعه دل

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

شهید علیرضا فرزند حبیب‌الله، سال هزاروسیصدوچهل‌وشش در شهرستان بهشهر به دنیا آمد. دوران کودکی‌اش را در بهشهر گذراند و بعد از مدتی به شهرستان دامغان نقل‌‌‌مکان کرد.

تحصیلاتش را تا سال پنجم ابتدایی خواند. پدری زحمت‌‌کش و شریف داشت. کارگری می‌‌کرد و با عرق جبین نان حلالی بر سفره خانواده می‌‌گذاشت. به همین دلیل علیرضا در همان دوران ابتدایی ترک تحصیل کرد تا به پدرش در تأمین مخارج زندگی و نیازهای خانواده کمک کند.

ادامه مطلب

شهیده بتول صفدری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بتول صفدری فرزند علی‌‌اکبر، در تاریخ دوم تیرماه سال هزاروسیصدوبیست‌وشش در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. تحصیلاتش را تا ششم ابتدایی خواند و پس ‌‌از چندی زن زندگی شد.فردی متعهد و مؤمن بود. ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.

وی در بیست‌ودوم خرداد هزاروسیصدوشصت‌ویک مهمان برادرش اسماعیل بود که منافقین کوردل به خانه اسماعیل حمله‌‌ کردند و بی‌‌رحمانه چهار تن را به خاک‌‌‌وخون کشیدند و شهید کردند. یکی از آنان بتول بود که او نیز هم‌‌‌چون برادر شهیدش در بهشت‌‌‌زهرای تهران به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”

شهید اسماعیل صفدری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

اسماعیل فرزند علی‌‌اکبر، در خانواده‌ای متدین و مؤمن در تاریخ سوم اردیبهشت سال هزاروسیصدوبیست‌‌وسه در تهران به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا اول دبیرستان خواند و ترک تحصیل کرد و به کار مکانیکی روی ‌‌آورد. آن روزها رفتن به‌‌‌دنبال نان بر نام غلبه داشت.

ادامه مطلب

شهید محمدحسین صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدحسین فرزند علی در سال هزاروسیصدوبیست‌‌ونه در امیرآباد دامغان به دنیا آمد. هشت‌‌ساله بود که به مدرسه رفت و تا چهارم ابتدایی را درس خواند. در دوران کودکی و نوجوانی به پدر و مادرش در کارها کمک می‌کرد.

ادامه مطلب

شهید محمد صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در بیست‌‌وسومین روز فروردین‌‌ماه سال هزاروسیصدوچهل‌‌و‌هشت عطر تولد محمد، بهاری در بهار بود تا به زندگی، خانه و خانواده عباس‌‌آقا طراوت و تازگی دیگری ببخشد. در خانواده‌ای مذهبی و دوست‌دار اهل ‌‌بیت^(ع) چشم به عرصه هستی گشود.

ادامه مطلب

شهید محمدحسین صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

رحمت‌الله سال هزاروسیصدوچهل‌‌ویک در روستای عبدیا یکی از توابع شهرستان دامغان شاهد تولد نوزادش بود. نامش را محمدحسین گذاشت. وی تحصیلاتش را تا پنجم ابتدایی گذراند و به‌‌عنوان شیشه‌بر مشغول به کار شد. از همان کودکی تا سن هجده‌‌سالگی بیماری پوستی داشت و چندین بار به مشهد رفت تا خوب شد.

ادامه مطلب

شهید علی نقی صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علی‌نقی فرزند محمد در سال هزاروسیصدوچهل‌‌وشش در روستای مِیل‌آباد دامغان به دنیا آمد. سپس به روستای صالح‌آبادو نقل‌مکان کردند. دوره ابتدایی تحصیل را در همین روستا سپری کرد.

پس از آن با کوچ‌‌کردن خانواده از روستا به شهر دامغان علی‌‌نقی ضمن ادامه تحصیل، برای کمک به اقتصاد خانواده با علاقه و جدیت مشغول به کار شد. علاقۀ او به تحصیل علم و تأمین معاش زبان‌‌زد بود.

ادامه مطلب

شهید علی اصغر صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علی‌‌اصغر صرفی فرزند محمد، در بیست‌‌وپنجم خرداد هزاروسیصدوچهل‌‌وشش در تهران به دنیا آمد. سال پنجاه‌‌وپنج با خانواده‌اش به دامغان مهاجرت کرد.

بعد از دیپلم در رشته آموزش ابتدایی مرکز تربیت‌‌معلم شهید باهنر دامغان پذیرفته شد. یک نوبت از طریق جهاد سازندگی و چند نوبت هم از طریق بسیج به جبهه اعزام گردید. در عملیات‌‌های طریق‌القدس، خیبر و بدر شرکت داشت. یک بار مجروح شد ولی کسی مطلع نشد.

تک‌تیرانداز بود. در بیست‌‌ودوم دی‌‌ماه هزاروسیصدوشصت‌‌وپنج در عملیات کربلای‌‌۵ در منطقه شلمچه به شهادت رسید. جنازه‌اش پس از تشییع در گلزار شهدای دامغان، فردوس‌‌رضا، به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”

شهید داود صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

مشهدی محمدحسین کارمند راه‌آهن بود. قطار زندگی‌اش به‌‌‌همراه همسر و تنها پسرش در سایه آرامش‌‌بخش ابرهای الطاف الهی در خانه‌ای کوچک در همسایگی حسینیه ابوالفضل^(ع) در حال حرکت بود. همسرش مربی قرآن بود. تنها پسر خانواده را زیر چادری از نور آیات الهی که بر قلبش جاری بود، پرورش می‌داد. بیست‌وپنجم شهریور سال هزاروسیصدوچهل‌وچهار، پسر دوم خانواده و درحقیقت آخرین فرزند مشهدی محمدحسین همراه با نغمه‌های داوودی «یاابوالفضل» خانه‌شان را پرترانه کرد. به یمن قدومش نامش را داوود نهادند.

ادامه مطلب

شهید حسن صرفی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

حسن فرزند محمدصادق صرفی در سال هزاروسیصدوچهل‌‌وچهار در دامغان به دنیا آمد. در خانه «ابوالقاسم» صدایش می‌زدند. کلاس ‌‌سوم راهنمایی را که به پایان برد به حوزه علمیه دامغان رفت تا درس حوزوی بخواند. عقیده داشت بعد از پنج سال به قم برود و تحصیلات حوزوی را ادامه دهد؛ اما با شهادتش به این هدف نرسید.

ادامه مطلب