شهید شکراله رضایی راد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

شکرالله فرزند علی‌‌اکبر و امه‌‌حبیبه در دوازدهمین روز از ماه فروردین چهل‌‌ویک در روستای آهوانوی دامغان پا به عرصه خاکی دنیا نهاد. در هفت‌‌سالگی به مدرسه رفت و سیکلش را گرفت. به‌‌خاطر مشکلات مالی ادامه تحصیل نداد و به کار کشاورزی و آزاد مشغول شد.

بچه‌‌ای شوخ‌‌طبع و خوش‌‌مشرب بود. خیلی زود با اطرافیان اُنس می‌‌گرفت و روابط برقرار می‌‌کرد. شعرهایی هم طنزگونه در دفتر خاطرات خود به یادگار گذاشته است.

عضو بسیج شد و دفترچه اعزام هم دریافت کرد. قبل ‌‌از سربازی برای آموزش به پادگان امام‌‌حسن^(ع) تهران رفت. در حین آموزش دستش شکست و مدت کوتاهی از ادامه آموزش محروم شد. پس از بهبود نسبی خودش را به هم‌‌رزمان در پادگان رساند و راهی جبهه شد. به منطقه عین‌‌خوش اعزام شد و تک‌‌تیرانداز بود. دو ماه سابقه حضور در جبهه را پیدا کرد و در عملیات محرم، در روز یازدهم آبان سال شصت‌‌ویک براثر اصابت گلوله به پشت شهید شد. پس از تشییع او را در گلزار شهدای روستای زادگاهش دفن کردند.

پدرش در همان سال فوت کرد و مادرش در سال هفتادوهشت. یک برادر و یک خواهر او هم در سال‌‌های بعد فوت کردند.

“راهش جاوید باد”