شهید محمدرضا مزینانی

بسمه تعالی

پدر و مادر عزيزم! صبر كنيد كه خداوند صابران را دوست دارد و خدا صابران را وعده داده است به اجري عظيم و هيچ وقت نگران نباشيد كه من در اينجا هستم و از اين­كه احتمالاً افتخار شهادت نصيب من شد ناراحت نشويد.

مادرجان! مگر من از قاسم بهترم؟! در صحراي گرم و سوزان كربلا، قاسم به نداي «هل من ناصر ينصرني» حسينش لبيك گفت و الآن هم فرياد حسين زمان را عده‌‌اي از مؤمنان لبيك گفتند و در صف مجاهدان في سبيل‌‌الله پيوستند و از وابستگي‌‌هاي دنيوي بريدند و عده‌‌اي به لقاءالله پيوستند و عده‌‌اي منتظر شهادت ماندند.

و خداوند مي‌‌فرمايد: «از هر چه را كه عزيز مي‌‌داريد و دوست داريد، در راه خدا انفاق كنيد كه خشنودي خدا در آن است.»

و خدا كه مي‌‌فرمايد: «إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ»

(سوره توبه- آیه 111)

«خداوند مشتري كساني است كه با جان و مال خود مجاهدت مي‌‌كنند.»

و مادرم مگر تو بهتر از زينب^(س) و فاطمۀزهرا^(س) هستي؟

پدرجان! مگر معلمت حسين^(ع) نيست. همان شهيدي كه طفل شيرخوارش را هم در راه خدا فدا كرد و خود نيز فدا شد و يزيديان تير را بر گلوي نازنين كودك شيرخوارش فرود آوردند. مگر آن‌‌ها براي حسين^(ع) عزيز نبودند و علي^(ع) را بگويم كه بر زهرايش سيلي كوفتند و خود نيز در محراب به درجه شهادت رسيد. پس پدرجان از معلمت درس آزادگي و شهادت بياموز.

گزیده ای از وصیت نامه