شهید محمدمهدی مربی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدمهدی اولین فرزند محمود و آمنه در اولین روز از شهریور سال چهل‌وهفت در دامغان دیده به جهان گشود و اهل خانواده را خوشحال کرد. تا سوم راهنمایی درس خواند و ترک تحصیل کرد.تا دوم ابتدایی را در روستای رضی‌آباد نزد پدربزرگش درس خواند.

پدر و مادرش تهران زندگی می‌کردند. برای ادامه تحصیلش به تهران رفت. پدرش کارمند اداره فرهنگ و هنر بود.با رهاکردن درس به کار خیاطی مشغول شد که تا زمان سربازی ادامه داشت.

به سربازی رفت و آموزش نظامی خود را در پادگان جمشیدیه تهران گذراند. مدت شش ماه در اردوگاه اسرای عراقی در سمنان نگهبانی می‌داد. دو ماه به اراک رفت و از آنجا عازم جبهه شد. در منطقه دهلران مشغول خدمت بود که در روز بیست‌ویکم تیرماه شصت‌وهفت به اسارت عراقی‌ها درآمد و بعد از بیست‌وشش ماه تحمل دوران سخت اسارت در روز بیستم شهریورماه سال شصت‌ونه همراه با دیگر دوستان اسیرش آزاد شد و به وطن برگشت.

کارمند بانک مسکن شد و در سال هفتادویک ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک فرزند پسر شد.

بعد از دوران اسارت عارضه شیمیایی و بیماری قند روزبه‌روز شدت گرفت تا بعد از سال‌ها تحمل درد، پای راستش را قطع کردند. زندگی برایش خیلی سخت شده بود. سرانجام در روز بیست‌وچهارم آبان‌ماه هفتادونه ندای حق را لبیک گفت و در بهشت زهرای تهران آرام گرفت.

“راهش جاوید باد”