محمدعلی در سال هزاروسیصدوسیوهفت شمسی، در دیباج متولد شد. تا پنجم ابتدایی را درس خواند. بهخاطر از دستدادن پدرش رجبعلی، ترک تحصیل کرد و مشغول به کار شد. وی سرپرستی مادر، سه خواهر و یک برادرش را به عهده داشت.
در زمان پهلوی، از مبارزان بود و در تظاهرات شرکت داشت. بعد از پیروزی انقلاب، با تأثیرپذیرفتن از سخنرانیهای امام(ره)، شهید بهشتی و مرحوم کافی، شخصیتش رشد پیدا کرد.
سربازی او با جنگ مصادف شد. درحالیکه میتوانست در تهران دوران خدمتش را بگذراند، با اصرار خودش و موافقت فرماندهاش، از طریق ارتش به جبهه اعزام شد.
در بیستوهفتم خرداد سال شصتودو، در منطقۀ دهلران با ترکشی که کتف چپ و قلبش را سوراخ کرد، به شهادت رسید. او را در دیباج دفن کردند.