شهید محمدرضا شجاعیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدرضا فرزند علی‌اصغر، در سیزدهم بهمن سال هزاروسیصدوچهل‌وشش در شهر دامغان دیده به جهان گشود. تحصیلاتش را تا پنجم ابتدایی ادامه داد.

در زمان جنگ تحمیلی به‌‌عنوان سرباز وظیفه در جبهۀ مهران حضور یافت و در همان منطقه مفقودالجسد گردید. صورت نمادین مزارش در گلزار شهدای شهر دامغان قرار دارد. محمدرضا در یک خانواده زحمت‌کش پا به عرصۀ وجود گذاشت.

پدرش یک کارگر شریف ساده ساختمانی بود. خانواده این شهید مجموعاً شش نفر بودند. محمدرضا خیلی زود پدرش را که تنها نان‌آور خانواده‌ بود از دست داد و مسؤولیتش در قبال دیگر اعضای خانواده‌ سنگین‌تر شد.

وی از سن پانزده‌‌سالگی تا رفتن به سربازی همانند پدرش به شغل کارگری روی آورد. عزم را جزم نمود و بر همت و تلاش خویش افزود و توکل بر خدا را پشتوانه خود ساخت و آبرومندانه خانواده را اداره می‌کرد. در تاریخ بیست‌‌ونهم خردادماه ‌‌هزاروسیصدوشصت‌‌وهفت در منطقه عملیاتی مهران مفقود گردید و نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در نهم آذرماه ‌هزاروسیصدوهشتادودو شهادت ایشان را به‌‌عنوان شهید جاویدالأثر به خانواده‌اش اعلان کرد.

پدر بزرگوار این شهید از اهالی امامزاده جعفر دامغان بود. خانواده‌های شجاعیان و شجاعی که از نسل و تبار شجاع‌‌لشکر دامغانی بودند سال‌های متمادی است که از خادمین و تولیت‌دار امامزاده جعفر هستند. شجاع‌‌لشکر فرزند محمودبیک بود و پسران محمودبیک به شجاعت و دلاوی شهرت داشته‌اند و تماماً در سوارکاری و تیراندازی مهارتی خاص داشتند. محمدرضا با شجاعت برای دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی و میهن عزیز تا پای جان ایستاد و سرافرازی و بالندگی را به ملت حماسه‌‌ساز ایران هدیه نمود.

محمدرضا خصوصیات فراوانی داشت که همواره مردم حق‌‌شناس و ولایت‌‌مدار این سامان از آن یاد می‌کنند. صداقت، نجابت، وفای به عهد و پیمان از ویژگی‌های بارز ایشان بود. در جلسات مذهبی به‌‌ویژه جلسه قرائت قرآن کریم شرکت می‌کرد.

مادر گرامی‌اش زهرا الماسی از اهالی پاکدامن، متدین و خداشناس روستای غنی‌‌آباد بود. بعد از خبر شهادت فرزندش تاب این مصیبت را نیاورد و ده روز بعد جان به جان‌‌آفرین تسلیم نمود.

“راهش جاوید باد”