“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
بیستوششمین روز از شهریور سال چهل، خدا آرزوی دهسالۀ محمدابراهیم خدابندهلو و سکینه خانم را برآورده ساخت و دیدگانشان را به تولد کودکی روشن نمود.
اسمش را به نیت امام هشتم «علی بن موسیالرضا(ع)» محمدرضا گذاشتند و با هزار عشق و امید به تربیتش پرداختند. محمدرضا تا دوازده سال، تنها فرزند خانواده بود. در روستای علیآباد دامغان در کنار پدر و مادری زحمتکش بزرگ میشد و درسهای بزرگتری میگرفت.