شهید علی اکبر علی نژاد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علی‌اکبر فرزند یعقوب در پنجم فروردین سال یک‌هزاروسیصدوسی در روستای امام‌آباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. در خانواده‌ای پرجمعیت و زحمت‌‌کش که پدر از راه کشاورزی امرارمعاش می‌کرد. دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. علاقۀ زیادی به تحصیل داشت.

پایه‌های تحصیلی را یکی پس از دیگری با اشتیاق می‌گذراند تا در رشتۀ ریاضی دیپلم و در رشته اقتصاد موفق به گرفتن مدرک کارشناسی شد. اما پشتکار وصف‌‌ناشدنی علی‌‌اکبر و علاقه‌‌اش به رشته ریاضی او را مصمم کرد تا دوباره برای دانشگاه امتحان دهد و در رشته ریاضی هم مدرک کارشناسی بگیرد.

متأهل بود و دارای دو فرزند. خودش پنجمین فرزند خانواده و کارمند رسمی ادارۀ آموزش‌‌وپرورش و به شغل معلمی مشغول بود و هفت سال سابقۀ خدمت داشت.

باهوش بود و زرنگ و باصفا. کینۀ کسی را در دل نگه نمی‌داشت. منظم بود و گرم‌گیر، صبور و متواضع. ساده و بی‌آلایش. ارتباط خوبی با بچه‌ها داشت و آن‌ها را دوست می‌‌داشت.

در اوقات فراغتش معمولاً هم‌‌نشین کتاب بود و بیشتر موضوعات مذهبی را دنبال می‌کرد. بدون مطالعۀ قبلی در کلاس درس حاضر نمی‌شد و با وجود خستگی از کار و درس و مطالعۀ شبانه، قبل از اذان سر سجاده می‌نشست و در درگاه معبود خویش به رازونیاز می‌پرداخت.

مقید به انجام واجبات و ترک محرمات بود و به مسایل سیاسی نیز اهمیت می‌داد؛ خصوصاً شرکت در نماز جمعه. از غیبت گریزان بود و به مسایل مادی و اقتصادی چندان اهمیت نمی‌داد. ساده زندگی می‌کرد و دنبال تجملات نبود. هر سه ماه یک بار خون اهدا می‌کرد و در جبهه و پشت جبهه فعال بود.

از بسیج به مناطق جنگی اعزام شد و در جبهه‌های نور علیه ظلمت به اسلام خدمت کرد. سپس در یازدهم آذرماه سال هزاروسیصدوشصت‌‌ویک منطقۀ عین‌خوش بر اثر انفجار مین راهی دیار باقی شد و به خیل شهدا پیوست و چهار روز بعد از شهادتش مصادف با اربعین حسینی تشییع و در گلزار شهدای امام‌آباد به خاک سپرده شد.

روز تشییع‌ جنازه‌اش شاگردانش از راه دور و نزدیک خود را رسانده بودند تا در کنار شمع سوختۀ وجودش پروانه‌وار در فراقش اشک ماتم بریزند. از آن به بعد روز اول مهر و بازگشایی مدارس جای خالی‌اش در بین کارمندان آموزش‌‌وپرورش به‌‌خوبی احساس می‌شد.

“راهش جاوید باد”