شهید علی اکبر صداقتی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

سی‌‌‌ام شهریورماه هزاروسیصدوچهل‌‌‌وسه، اولین فرزند رضاقلی، در روستای بق دامغان و در خانواده‌‌‌ای مذهبی و پیرو مکتب اهل ‌‌‌بیت^(ع) چشم به جهان گشود. نام نیکوی علی‌‌‌اکبر را بر او نهادند.

روزهای شیرین و بی‌‌‌دغدغۀ کودکی را در آغوش مادر مهربان و مؤمنه و پدری متعهد و باخدا گذراند.سال‌‌‌ها گذشت و علی‌‌‌اکبر همراه با عطر رأفت اسلامی مادر و همت و اخلاص پدر، بزرگ و بزرگتر شد.

کیف و کتاب، دوستان همیشگی او شد و مدرسه جولانگاه اندیشه‌‌‌های خردمندانه‌‌‌اش. تحصیلات خود را تا ششم ابتدایی خواند و سپس ترک تحصیل کرد و به کار روی آورد.

علی‌‌‌اکبر به نماز جماعت و خواندن قرآن بسیار علاقه داشت و نسبت به اسراف و حرام و حلال حساس بود.

همگام با سایر ملت ایران، در دوران مبارزه علیه طاغوت و طاغوتیان، شجاعانه و آگاهانه به نابسامانی‌‌‌ها و ظواهر طاغوت و فساد زاییده از آن اعتراض می‌‌‌کرد و به‌‌‌ گونه‌‌‌ای متعهدانه، آرمان‌‌‌طلبانه در این مبارزات شرکت داشت.

چندی از انقلاب نگذشته بود که حضور خصم در خاک میهنش را تاب نیاورد. باید که دل به دریا می‌‌‌زد. زمان سربازی بود که از طریق سپاه به جبهۀ حق علیه باطل رفت.

او که جبهه‌‌‌های نور را، راه میانبری برای رسیدن به معشوق می‌‌‌دانست، صدوهشتاد روز دلاورانه و غیرتمندانه، با ایمانی راسخ، از جان و دل مایه گذاشت.

پنجم مردادماه سال شصت‌‌‌ودو، آخرین شب حضور او در دنیا بود. گویی خدا آن شب، زمزمه‌‌‌های عاشقانه او را شنید و دعایش را مستجاب کرد.

علی‌‌‌اکبر در عملیات والفجر۲، منطقه حاج‌‌‌عمران با اصابت ترکش به گلو و دست به شهادت رسید.

پیکر مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.

«هر که بی‌‌‌سامان شود در راه دوست

در دیار دوست سامانش دهند»

“راهش جاوید باد”