شهید سید رضا شمسی پور

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

سیدرضا فرزند سیداسماعیل، در تاریخ یکم فروردین‌‌ماه سال ‌هزاروسیصدوبیست‌ونه در روستای مجیدآباد دامغان چشم به جهان گشود.خانواده‌اش وی را رضا نامیدند. مادر بزرگوار و مؤمنش او را در حالی بزرگ کرد که برای چندین سال از نعمت نور چشم محروم شده بود ولی در اثر معجزه‌ای بینایی‌اش را دوباره به دست آورد.

سیدرضا رفته‌رفته با مراقبت‌های مادر و عنایت خداوند بزرگتر شد. قبل از انقلاب اسلامی در اکثر نقاط روستایی، مدارس ابتدایی زیر نظر سپاهیان دانش اداره می‌شد. خانواده سید فرزندشان را در مدرسه سپاه‌‌دانش خورزان در سال اول ابتدایی ثبت‌نام کردند و تا سال چهارم سیدرضا در همان مدرسه به فراگیری علم و دانش پرداخت و سرانجام برای ادامۀ تحصیل راهی شهر دامغان گردید و سال‌های پنجم و ششم ابتدایی را در دبستان منوچهری این شهر گذرانید.

شهید سیدرضا شمسی‌پور از همان دوران نوجوانی انسانی سخت‌کوش و زحمت‌کش بود. قبل از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، به خدمت زیر پرچم اعزام شد.

دوره آموزشی را در پادگان عجب‌شیر تبریز گذرانید و آنگاه به خدمت ارتش درآمد و مدتی نیز محل خدمت ایشان در گارد شاهنشاهی سابق بود و برای مدت کمی در واحد درمانی و بهداشتی بیمارستان رضاپهلوی سابق تهران مشغول کار شد.

چون فضای اجتماعی آن روز بیمارستان و عدم‌ رعایت حجاب با روحیات ایشان سازگار نبود، ترجیح داد محل کارش را از تهران به شهرستان شاهرود، پادگان چهل‌دختر انتقال دهد.

با شروع جنگ تحمیلی سید از سوی ارتش مأموریت یافت در منطقه جنگی خرمشهر حضور یابد. چهاردهم اردیبهشت‌‌ماه سال هزاروسیصدوشصت‌ویک در عملیات بیت‌المقدس در حوالی پاسگاه‌ زید بر اثر تیر و ترکش به ناحیه سر به فیض شهادت نایل گشت. مزار این شهید همیشه جاوید در فردوس‌‌‌رضای دامغان قرار دارد.

پدر و خواهر این شهید در سانحۀ تصادف در جاده دامغان-شاهرود جان سپردند و سیدرضا بعد از آن حادثه شهید شد.

شهید دو برادر به نام‌های سیدتقی و سیدجعفر دارد و نیز خواهری به نام سیده‌فاطمه داشت که دعوت‌ حق را لبیک گفته است.

از این شهید عرصۀ پایداری دو فرزند به نام‌های سیدمهدی و سیده‌نرگس به یادگار مانده ‌‌است.

سیدرضا انسانی صبور، قانع، خداشناس، مؤمن، فداکار، ولایت‌مدار و معتقد به اسلام اصیل بود که مردم این دیار به نیکی از او یاد می‌کنند.

پدر بزرگوار این خانواده مرحوم سیداسماعیل شمسی‌پور فرزندانش را به ‌‌‌نیکی پرورش داد. هر از چند گاهی برای تأمین مخارج و هزینه‌های زندگی و لقمه ‌نانی پاک، راهی کویر می‌شد و رنج و مشقت سفر را به جان می‌خرید تا از نعمت‌های خدادادی کویر بهره‌‌گیرد و بار نمکی را با شتر حمل و به درآمد و اقتصاد خانواده خویش کمک کند.

سیدرضا نیز اکثر اوقات، پدرش را در این مسیر طولانی و دشوار همراهی می‌کرد و به‌‌عنوان کمک‌ساربان سنگ صبور پدرش بود. در سال هزاروسیصدوپنجاه‌‌ودو با دختردایی‌اش در تهران ازدواج کرد. در احوالات روحی این شهید نقل شده ‌است که پسرعموی شهید تصمیم دارد به مناسبت ازدواج آن‌ها به عروس و داماد هدیه‌ای تقدیم نماید. به آن‌ها پیشنهاد هدیه یا مبلغ آن را می‌‌دهد که هر دو از طرف شهید رد می‌شود و تنها از پسرعموی خود می‌خواهد که رسالۀ امام‌ خمینی^(ره) را به ایشان هدیه دهد.

شهید شمسی‌پور بارها از سوی رژیم سابق تحت تعقیب قرار گرفت. هنگامی که فرزند دوم ایشان متولد شد در اوج حرکت‌های مردمی و انقلابی در بازداشت به سر می‌برد.

چندین بار به‌‌‌ خاطر پخش اعلامیه‌های امام ‌‌‌‌خمینی^(ره) دستگیر و راهی زندان شد. در بحبوحه انقلاب که مردم با کمبود مواد نفتی مواجه بودند، ایشان سوخت خانه خویش را به مردم می‌داد و خود و خانواده‌اش ریاضت می‌کشیدند تا انقلاب به ثمر نشیند.

“راهش جاوید باد”