شهید رمضان سلمی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

پنجمین روز اولین ماه سرد زمستان سال هزاروسیصدوپنجاه‌‌ویک، چراغ خانۀ گل‌‌‌محمد با تولد رمضان، روشن شد. اشک شوق در چشمان پدر و مادر حلقه زد. لب‌‌‌هایشان شکرگزار خداوند بود و دل‌‌‌هایشان سرشار از شادی و شور.رمضان در آغوش گرم مادر و سایه‌‌‌سار مهربانی پدر، در هوای لطیف و پاک روستا بالید و پا به دبستان گذاشت. کودکی بیش نبود که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و در فاصلۀ زمانی کوتاه بعد از انقلاب، هجمۀ متجاوزان به میهن اسلامی ایران آغاز شد.

رمضان که در دوران جنگ، نونهالی بیش نبود، در سال‌‌‌های آخر جنگ هنوز دورۀ راهنمایی را تمام نکرده بود. غیرتش گل کرد و در بزم رزم شکفت. با وجود سن کمی که داشت، در جبهه‌‌‌ها حضور پیدا کرد.

رمضان به نماز جماعت اهمیت می‌‌‌داد. بسیار پرجنب‌‌‌وجوش، فعال و باانضباط و با بچه‌‌‌های مدرسه، مهربان و صمیمی بود.

بعد از رفتن به جبهه، دو بار در عملیات‌‌‌ها شرکت کرد و در ادامۀ عملیات بیت‌‌‌المقدس۳، در منطقه عمومی سلیمانیه عراق مجروح و به بیمارستان امام‌‌رضای مشهد انتقال یافت. مدتی هم تحت‌‌ درمان بود.

سرانجام ششم فروردین هزاروسیصدوشصت‌‌وهفت براثر شدت جراحات وارده، به شهادت رسید. جنازه‌اش پس از تشییع  در گلزار شهدای کلاته‌‌رودبار به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”