شهید خلیل ضیایی قله زو

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

امام‌‌وردی کارگر سادۀ معدن بود و در کلات از توابع مشهد، در شرق نقطه ایران روزگار را می‌‌گذراند.خدای خالق اراده کرد اولین فرزند امام‌‌وردی را در دوم خرداد چهل‌‌وهفت در آغوش این معدن‌‌چی با صفا قرار داد.نام او را خلیل نهاد تا عطر خوش دوستی با خداوند را در ذره‌‌ذرۀ وجودش از همان ابتدا جریان یابد.

خلیل پنج‌‌ساله بود که همراه خانواده به منطقه شهرسازی طزره دامغان مهاجرت کردند و پدر در معدن به ادامۀ کار خود مشغول شد.

او توانست تحصیلات خود را تا سوم ابتدایی ادامه دهد. از آن پس ترک تحصیل نمود و در یک چلوکبابی مشغول به کار شد. خلیل در کنار پدر راه و رسم مردم‌‌داری و زندگی در سایۀ توسل به ائمه^(ع) را خوب فرا گرفته بود. نوجوانی که راه رسیدن به سعادت را یافته بود.

با شروع جنگ به عضویت بسیج سپاه درآمد و طولی نکشید که راهی میدان مبارزه شد. خلیل مهربان بود و صمیمی. دلسوز خواهر و برادر و پدر و مادری که همیشه چشم به راهش بودند.

دی‌‌ماه شصت‌‌وپنج و چهارمین روز آن در کربلای۴ این بسیجی شجاع در شلمچه با ترکش‌‌هایی که پیام‌‌‌آور عروجش شد، راز عهدی را که با خدایش بسته بود، بر همه آشکار نمود. به زیباترین مقام یک انسان در نزد خدایش زمین را ترک گفت. پیکر پاکش در خواجه‌‌ربیع مشهد در کنار شهدا آرمیده است.

“راهش جاوید باد”