“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
در گوشهای از کویر دامغان در روستای فخرآباد، چهارمین فرزند حاج یحیی از خوان بیمنت خداوند نصیبش شده بود.
دهم شهریورماه سال هزاروسیصدوچهل خورشیدی درحالیکه حاج یحیی، همنوا با تمام ذرات عالم به غربت کاروان عاشورا میاندیشید و با چشمانی نمناک به مولایش حسین(ع) اقتدا کرده بود، نام پسرش را حسین گذاشت تا از همان آغاز، مسافر نجاتیافته کشتی حسین(ع) باشد.
حسین کودکیاش را در فخرآباد گذراند. تحصیلاتش را تا کلاس پنجم ادامه داد. پس از آن ترک تحصیل نمود و به پیشنهاد پدر برای کار در آهنگری مشغول به کار شد.