شهید حسین حلاجی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در خانواده‌ای متدین و زحمت‌کش در بیست‌وسومین روز از پنجمین ماه سال ‌هزاروسیصدوسی‌‌ونه در شهرستان دامغان به دنیا آمد. مشهدی علی‌‌اصغر با تلاش و جدیت، همۀ سعی‌اش را می‌کرد تا چرخ خانوادۀ پرجمعیتش را بچرخاند. از بام تا شام برای مردم شهرش حلاجی می‌کرد و در پی آوردن رزق و روزی حلال برای خانواده‌اش بود. مهربان مادر خانواده نیز پابه‌‌پای مشهدی علی‌اصغر در همۀ کارها یار و یاورش بود و در عین‌‌حال  لحظه‌ای از تربیت و تعالی فرزندانش غافل نبود. حتی درحال لحاف‌دوزی و خیاطی، تمام عشقش به خاندان نبوت را به مذاق جان فرزندانش می‌چشاند. هیچ ‌چیز را برای بچه‌ها کم نمی‌گذاشت.

در عبور سال‌ها حسین بزرگ شد و دوران پرشور و نشاط کودکی‌اش را پشت سر گذاشت. در لحظه‌های انقلاب با مردم شهرش طریق هم‌نوایی می‌پیمود و بسان دیگر جوانان شهرش در تظاهرات و راه‌‌پیمایی‌های دوران انقلاب شرکت می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب و فرارسیدن دوران مقاومت در برابر زیاده‌خواهان مهاجم، حسین پای به دوران مقدس سربازی گذارد و در زمرۀ دلاوران ارتش به خدمت اعزام ‌شد.

آن سال‌ها کردستان عزیز در آتش فتنه و آشوب می‌سوخت. او به‌‌همراه چند تن از سربازان ارتش به اسارت نیروهای کومله و دمکرات درآمد و پس از تحمل ماه‌ها شکنجه و آزار، آزاد ‌شد و به آغوش خانواده بازگشت. پس از تمام‌‌شدن دوران سربازی به استخدام بهداری درآمد و ازدواج کرد. حاصل ازدواجش یک فرزند پسر است.

 سال هزاروسیصدوشصت‌وپنج داوطلبانه به جبهه اعزام می‌شود و پس از حدود  چهل روز در جبهه براثر بمباران هوایی دشمن به شهادت می‌رسد. آغاز جاودانگی او بیست‌وپنجمین روز از دهمین ماه سال ‌هزاروسیصدوشصت‌وپنج بود و در گلزار شهدای دامغان دفن شد و برای همیشه مزارش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان شد.

  “راهش جاوید باد”