شهید حسن خادمیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیست‌‌وهشتم تیرماه هزاروسیصدوچهل‌‌ودو در یکی از محله‌‌های قدیمی شهر دامغان به نام «بالامحله» دیده به جهان گشود. در خانواده‌‌ای مذهبی، مستضعف و پرتلاش.

با قدم نورسیده‌‌اش ستاره‌‌ای شد پرفروغ برای آسمان خانه مشهدی بشیر و بعدها برای آسمان میهنش ایران. دومین فرزند خانواده بود و پدر نامش را حسن گذاشت تا با تأسی به کریم اهل بیت، امام‌‌حسن مجتبی^(ع) دارای حسن خلق گردد و زبان‌‌زد عام.

پدر کارگر بود و شرایط زندگی سخت. مادر با آن که از ناراحتی قلبی رنج می‌‌برد، دوشادوش پدر در چرخاندن چرخۀ اقتصاد خانواده کوشا بود.

او با پناه‌‌بردن به شغل نانوایی، در کنار تلاش و زحمت همسر، خانۀ کوچک و قدیمی خود را چون تنور گرم نگه می‌‌داشت و شمعی شد تا خانۀ فاقد برق را گرما و نورانیت بخشد. صبح‌‌ها این مادر مهربان با حمل سطل‌‌های بزرگ، آب و روشنایی را به خانه می‌‌آورد و با سختی زیاد بچه‌‌های قدونیم‌‌قد را که یکی از آن‌‌ها در گهواره، سرباز خمینی کبیر^(ره) شد، به ثمر رسانید.

حسن شانزده‌‌ساله بود که این گوهر نایاب را از دست داد. حالا پدر مانده بود و هفت طفل خردسال و یک دختر نُه‌‌ماهه که حسن او را خیلی دوست داشت.

دوران ابتدایی را در دبستان هاتف و سه سال راهنمایی را در مدرسۀ اروندرود (شهید امینیان) گذراند. بعد درس را رها کرد تا در بحران سختی که کشورش با آن دست و پنجه نرم می‌‌کرد، در صحنه باشد و به مردم و میهنش خدمت کند و پرچم اسلام را سرافراز نگه دارد.

در بسیج فعالیت می‌‌کرد و عضو انتظامات مسجد بود.

فروردین سال شصت به عضویت رسمی سپاه پاسداران درآمد و با این انتخاب نردبانی به سوی آسمان گذاشت. مسیر بندگی را این‌‌گونه برگزید تا حافظ اسلام و قرآن باشد.

مهربان بود و صفات خوبان را داشت. شجاع بود و نترس؛ زیرا کسی که با خدا معامله کند از غیر او هراس ندارد.

با حضور چهارماهه‌‌اش در میادین جنگ، روزبه‌‌روز به برگه‌‌های زرین عمر خود به‌‌نیکی افزود. سه ماه از این مدت به‌‌عنوان بسیجی داوطلب بود و یک ماه هم با عنوان پاسدار و عضو رسمی سپاه.

سرانجام این دلاور نوزده‌‌ساله، پنجم فروردین سال شصت‌‌ویک در عملیات فتح‌‌المبین در منطقه دشت‌‌عباس آرپی‌‌جی‌‌ بر دوش نهاد و به شکار غول‌‌های آهنی رفت. دیری نپایید که سر و صورتش هدف ترکش قرار گرفت و در زمرۀ شفاعت‌‌کنندگان شهید درآمد.

پیکر پاکش در یوم‌‌الله  دوازدهم فروردین‌‌ماه مصادف با روز جمهوری اسلامی ایران در شهرستان دامغان تشییع و در گلزار فردوس رضای این شهر آرام گرفت.

“راهش جاوید باد”