شهید اسماعیل ولی می آبادی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

دوم فروردین سال هزاروسیصدوسی‌وهفت بود که در و دیوار خانۀ آقا محمود با صدای گریۀ طفلی آشنا شد. قدم نورسیده، آن هم در دیدوبازدیدهای سال ‌نو و شادی تحویل سال، فصل جدیدی از دفتر عمر خانواده را در تهران رقم زد و شیرینی و حلاوتی مضاعف بر دهان و قلب‌ها نشاند.متأهل بود و مهدی و حامد از یادگارهای ایشان می‌باشد.

مهربان بود و دل‌‌سوز. با ایمان و جهادگر بود و پرتلاش. سعی می‌کرد لقمه ‌نان حلالی را برای همسر و فرزندانش به خانه ببرد.صدوسه روز حضور در جبهه‌های نبرد را در کارنامۀ اعمالش دارد.

با گرفتن گواهی‌‌نامۀ پایۀ یک رانندگی، به جبهه‌های حق و مبارزه با دشمن شتافت. سرانجام هفتم اردیبهشت سال هزاروسیصدوشصت‌‌وشش در منطقه عملیاتی مریوان هدف بمباران هوایی دشمن قرار گرفت و روحش از قفس تن رها شد و به دیار باقی شتافت. پیکر پاکش در گلزار شهدای دامغان به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”