شهید عباس خالداران ( امین نیا )

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیست‌‌ودوسالگی‌‌اش را در تابوت نهاده بودند. پیرمرد چشمان گریان و نگاه نجیبش را به اطراف چرخاند؛ جز تعداد اندکی پیر و جوان کسی دوروبرش نبود. نیمه‌های شب مخفیانه و غریبانه آمده بودند امام‌‌زاده پیکر عباس شهید را دفن کنند. کربلا بود انگار! یاد مولایش امام‌‌حسین^(ع) افتاد. پاهایش رمق راه‌‌رفتن نداشت؛ داغ عباس شهید کمرش را شکسته بود. از نای جان نالید و زمزمه کرد: «جوانان بنی هاشم بیایید….»

شهید عباس خالداران در اولین روز فصل بهار سال ‌هزاروسیصدوسی‌وپنج در روستای کلاته دامغان به دنیا آمد و در طبیعت پاک و زیبای روستا بالید و پای به دبستان نهاد. تا کلاس پنجم را در زادگاهش درس خواند و بعد از آن به‌‌همراه خانواده‌اش به شهر گرگان کوچ کردند. هوش و ذکاوت سرشار عباس از همان دوران کودکی برای همه آشکار بود.

عباس باجدیت تمام درس می‌خواند اما لحظه‌‌ای از کارهای دیگر خانه غافل نبود. پدرش دامدار بود. حتی موقعی که عباس گوسفندها را به چرا می‌برد اگر هیچ چیز همراهش نبود کتاب را لحظه‌‌ای از خودش جدا نمی‌کرد. طوری که همه عباس را با کتاب می‌شناختند. عباس تا سوم دبیرستان در شهر گرگان درس خواند و پس از آن وارد دانش‌سرا شد. خانوادۀ عباس، پدر و برادران بزرگ‌ترش، همه اهل علم بودند. آگاهی عمیق آن‌ها نسبت به مسایل جاری کشور در آن روزها باعث شده بود تا تمام سعیشان را برای مبارزه با عناصر خودفروخته استعمار که آن سال‌ها همه‌‌کارۀ مملکت بودند به کار ببندند. برادر بزرگ‌تر عباس به جرم فعالیت‌های سیاسی دو سال در زندان بود و در سال پنجاه‌‌وشش آزاد شد. عباس متدین، شجاع، اهل مطالعه و مقید به آداب دینی و آگاه به مسائل زمان خویش بود.

سرانجام در پنجم آذرماه سال ‌هزاروسیصدوپنجاه‌وهفت در تجمع راه‌‌پیمایی مردم شهر گرگان به دست دژخیمان رژیم پهلوی با اصابت گلوله‌ای آتشین بر پیکرش به جرگۀ شهیدان راه حق و آزادی و استقلال پیوست. نامش برای همیشه در دل و جان مردمان میهنش جاودانه گردید.

“راهش جاوید باد”