شهید عامر امین احمد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

عامر در اولین روز بهار سال هزاروسیصدوچهل‌وشش در خانقین عراق در آغوش گرم مادر و چشمان بارانی پدر از فرط شادی دیده گشود. شش سال بیشتر نداشت که برای همیشه مهربان مادرش با او خداحافظی کرد. آن روزها طعم تلخ تنهایی نیز بر رنج‌های دیگر امین‌محمد و عامر اضافه ‌شده‌ بود.

سال پنجاه‌وسه ایران را برای ادامۀ زندگی انتخاب کردند. به قصرشیرین آمدند و از آنجا به کرمانشاه و سپس به دامغان مهاجرت کردند. روستای مهماندوست را برای زندگی انتخاب کردند. پدر عامر به استخدام شرکت ذوب‌آهن درآمد. چهار سال می‌گذشت که عامر و پدر لحظات سخت و سایه سنگین تنهایی را به دوش می‌کشیدند.

سال پنجاه‌وهشت خانم فلاحتی سایه مهربانی‌اش را بر خانه سرد و غمگین آن‌ها گستراند تا عامر بار دیگر طعم شیرین محبت را تجربه کند.

تحصیلات دوره ابتدایی و راهنمایی را در همان روستا به پایان رساند و به علت مهاجرت به ایران و دورماندن از سال‌های درس و مدرسه به درس‌خواندن تا مرحله سیکل قناعت کرد و ترک تحصیل نمود.

با پیروزی انقلاب و شروع جنگ، عامر که از بسیجیان فعال روستای خود بود، داوطلبانه به مرزهای مبارزه و دفاع از اسلام شتافت.

 سه مرحله در جنگ حضور یافت. در مرحله آخر در مریوان و منطقه شیخ ‌لطیف در بیست‌وهفتم مهرماه شصت‌وچهار بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به آرزویی که در نمازها و در مناجات شبانه‌اش از خدا می‌خواست رسید. پیکر پاکش را در همان شهر مریوان به خاک سپردند.

“راهش جاوید باد”