شهید حاتم قلی زاده

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

شلوغ بود و پر کار. مهربان و دوست‌‌داشتنی. تحصیلاتش را تا دوم ابتدایی ادامه داد. بعد از آن شغل‌های متعددی را تجربه کرد. متولد دهمین روز فروردین سال هزاروسیصد‌‌وپنجاه، در شهر میانه روستای دستجرد بود. در تهران شاگرد رانندۀ ماشین تریلی شد. بعد به دامغان آمد و یک سالی در قنادی کار می‌کرد. سپس به زاهدان رفت و در کنار پسرعموهایش به کار بنایی پرداخت. چندی گذشت باز به دامغان آمد و در کنار خانواده زندگی را سپری می‌کرد.

به بسیج و یادگیری فنون جنگی خیلی علاقه داشت. در سخنرانی‌ها و کلاس‌ها شرکت می‌کرد. به‌‌علاوه علاقۀ زیادی به کشتی و والیبال داشت و تا سرحد مسابقات در این رشته‌ها پیش رفت و بیشتر اوقات فراغت خود را به ورزش اختصاص می‌داد.

      هنوز به سن سربازی نرسیده بود که اشتیاقی در دلش ایجاد شد تا به جبهه‌ها بشتابد و در کنار دلاورمردان ایثار و شهامت به پاسداری از اسلام و ایمان و میهنش بپردازد. پسر کوچک خانواده بود و همه با رفتنش مخالف؛ اما او که در سنین نوجوانی، نشانه‌های ایمان در وجودش بارور شده بود؛ چون کوه راسخ بود و پای‌‌بند به عقیده و هدفش. کوتاه نیامد و با ترفندهای مختلف راهی میدان جنگ شد.

شصت‌‌وهشت روز حضور در مناطق جنگی برگه‌های زرین افتخاری بود در صحیفۀ عمر حاتم.

سرانجام در تاریخ بیست‌‌ودوم اردیبهشت‌‌ماه سال شصت‌‌وپنج در منطقۀ هفت‌‌تپه اندیمشک براثر بمباران هوایی دشمن و اصابت ترکش، شیرازۀ کتاب عمرش به‌‌ظاهر بسته شد؛ اما روحش در آسمان بالا رفت و نظاره‌گر زمینیان گردید. پیکر پاکش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”