شهید سید مهدی شاهچراغ

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

ششم تیرماه سی‌‌‌وهشت رویدادی دیگر رقم خورد و دلاوری پای بر زمین نهاد. خداوند روح خود را در جسم نحیف و خاکی‌‌‌اش دمید تا عاشق ‌‌‌شود.سیدمهدی فرزند سیدعلی‌‌‌اکبر در کنار پدر و در سایه‌‌‌سار مهربانی‌‌‌های مادرش کودکی را گذراند.

گوهرۀ وجودی کودک از همان ابتدا سبب شده بود که همیشه مشتاق حقیقت باشد و هر چه سیراب‌‌‌تر، تشنه‌‌‌تر در راه حقیقت قدم بردارد.

تحصیلات خود را در زادگاهش دامغان تا سوم دبیرستان با موفقیت گذراند. هم‌‌‌زمان با تحصیل کار هم می‌‌‌کرد. در مغازه چمدان‌‌‌فروشی مشغول شده بود.

چراغ دل این بندۀ مؤمن عاشق، به نور معرفت خالق روشن شده بود که به دورۀ خدمت نظام‌‌‌وظیفه نزدیک ‌‌‌شد. خدمت سربازی‌اش را در اصفهان گذراند. پس از آن مسیر زندگی سیدمهدی تغییر کرد.

حالا سیدمهدی که خود سال‌‌‌هاست با خدایش به گفت‌‌‌وگو رفته است، شمعی شد و عاشقانه در مسیر هدایت‌‌‌گری فرزندان شهر و دیار خود قرار گرفت. آنان را نیز به این هم‌‌‌آوایی و گفت‌‌‌وگو دعوت کرد و راه ‌‌‌و رسم این شیدایی را در گوش جان‌‌‌شان زمزمه کرد.

سیدمهدی معلم شد و پای در راه هدایت‌‌‌گری نهاد. پس از آن نیز تصمیم به ازدواج گرفت. همسرش از اهالی روستای حسن‌‌‌آباد بود.

هنرمند عاشق، چندی بعد تمام زیبایی طبعش را بر روی کاغذ با گردش قلمش خطاطی می‌‌‌کرد و این همان معجزۀ عشق خداوند بود که سال‌‌‌ها در جان سیدمهدی ریشه دوانده بود.

«با صدهزار جلوه برون آمدی که من

با صدهزار دیده تماشا کنم تو را»

زمزمۀ جنگ و جهاد روزبه‌‌‌روز بیشتر می‌‌‌شد و این معلم عاشق و همسر هنرمند و پدر مشتاق، فرصت را مغتنم شمرد. راه نزدیک‌‌‌تر از همیشه شده بود و او عاشق‌‌‌ترین، پس درنگ جایز نبود.

نوزدهم اردیبهشت سال شصت‌‌‌ویک و عملیات الی‌بیت‌‌‌المقدس قصه نبود. میدان آتش و خون بود و سیدمهدی؛ زمان آزادسازی خرمشهر، زخم برداشت و ترکش‌‌‌ها در بدن او جای گرفتند؛ درحالی‌‌‌که او تا ملکوت خداوند پرواز می‌‌‌کرد. پیکر پاکش در مزار شهدای شهر دامغان، در کنار دوستان و یاران شهیدش، شمع محفل دوستان و رهجویان است.

فاطمه تنها دختر سیدمهدی، سه روز بعد از شهادت پدر، به دنیا سلام گفت و بار دیگر قصۀ لیلایی دیگر آغاز شد و عاشقی دیگر.

“راهش جاوید باد”