نوشته هایی با برچسب شهادت

شهید حسن بیناییان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

ابراهیم هم‌‌چنان که در باغ سبز مردادماه به‌‌ ثمرنشستن درختان را نظاره می‌‌کرد، تمام ذهنش مشغول فاطمه‌‌صغری همسر مهربان و صبورش بود. چراکه به‌‌زودی گلی دیگر به گلستان زیبای زندگی‌‌شان پا می‌‌گذاشت.

چهارم مردادماه وقتی که نوزاد چشمانش را گشود، آقا ابراهیم دستانش را چراغی کرد سوی آسمان و نجوای شکرگزاری‌‌اش را در گوش آسمان زمزمه کرد. نام فرزندش را حسن گذاشت. حسن کودکی‌‌اش را در روستای سرسبز و با صفایش در میان مردم، باغ‌‌ها و کوه‌‌ها و چشمه‌‌های زلالش گذراند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به ‌‌پایان برد و در کنار پدر کار می‌‌کرد. به برکت دستان زحمت‌‌کش ابراهیم و دعاهایی که بی‌‌پایان بود؛ حسن در اخلاق و ادب و ایمان، قابل تحسین همگان شده‌‌ بود. ادامه مطلب

شهید احمد بیناییان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

نامش را احمد گذاشتند تا پیوسته ثناگوی تنها بهانۀ خلقت آسمان‌‌ها و زمین باشد. وقتی که چشمانش را باز کرد، امواج شادی در دل دریایی رمضان و خیرالنساء ایجاد شد. چراکه ایمان داشتند به خداوندی که جان‌‌بخش هر نفس انسانی است و به شکرانۀ این نعمت سر بر خاک بندگی ساییدند.

احمد در سایۀ ایمان پدر و عشق مادر به خاندان عصمت بچگی‌‌هایش را گذراند. در همان روستای سرسبز محل تولدش کلاته‌‌رودبار تحصیلات دورۀ ابتدایی را به پایان رساند. در کنار کمک به پدر و خانواده در گذر روزگار به حرفۀ جوش‌‌کاری روی آورد و بعد از چند سال استاد این فن شد. ادامه مطلب

شهید یحیی بیناییان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

یحیی که پا به دنیا گذاشت، دومین روز فروردین سال سی‌‌وهشت بود. چه کسی می‌‌دانست خداوند بیست‌‌ودو بهار دیگر درست در دومین روز بهارش با زیباترین مرگ، جاودانه‌‌اش خواهد کرد؛ در بهشتی که به جهادگران در راهش وعده داده‌‌ است.

ادامه مطلب

شهید نصرت اله بیناباشی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

فرزند قربان و زلیخا، سال هزاروسیصدوسی‌‌وهشت در کلاته از توابع شهرستان دامغان چشم به جهان گشود. نصر‌‌الله نام گرفت. وی                                                                            

 تا پنجم ابتدایی تحصیلاتش را ادامه داد. پدرش به شغل کشاورزی می‌پرداخت. به‌‌ خاطر شرایط بسیار سخت زندگی به مازندران رفتند و مدت نه سال در آنجا بودند.

ادامه مطلب

شهید خلیل بیناباشی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

خرداد سال چهل از راه رسیده بود و حسین‌‌آقا و گل‌‌خانم روزهای پرالتهابی را پشت‌‌سر می‌‌گذاشتند. منتظر بودند و راضی به هر چه خدا     برای‌‌شان تقدیر کرده‌‌ بود. هشتمین روز خرداد با شنیدن صدای نوزاد، حسین‌‌آقا به‌‌همراه تمام درختان و گل‌‌های روستای با صفای‌‌شان، کلاته‌‌رودبار دستانش را به آسمان برد و با تمام وجود شکرگزار خدایش شد.

نامش را خلیل گذاشتند تا گوهر وجودش با دوستی خدا شکل گیرد و سرانجامی نیک برایش تقدیر شود. تحصیلات ابتدایی‌‌اش را در همان روستا به پایان رساند. از آن پس برای کار به ذوب‌‌آهن رفت و در آنجا مشغول شد.

ادامه مطلب

شهید علیرضا بیطرف

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

وقتی به دنیا آمد به ‌‌قدری لطیف و معصوم بود که چون شاپرکی رقص‌کنان در فضای دل‌نشین خانۀ آقا باقر نشست. گلستان با صفا و زیبای دامان مادرش پذیرای نرمی و لطافت او شد. انگار در مشت دنیا دیده ‌نمی‌شد. آبان پاییز سال سی‌ودو، بیست‌وچهارمین روزش را تجربه می‌کرد که قدوم آرام قاصدک بهشتی در این زمین تیره و سخت قرار گرفت.

ادامه مطلب

شهید علیرضا بهرامیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علیرضا فرزند علی‌اکبر در سال هزاروسیصدوچهل‌وپنج در تهران به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود. ابتدایی را در روستای جزن خواند و برای ادامه تحصیل به دامغان رفت. پس از سوم راهنمایی درس را رها کرد و برای کار به تعمیرگاه مکانیکی رفت. مدتی کار کرد و بعد رفت در شرکت سامان مشغول به کار شد. آخر ماه که حقوق می‌گرفت، پولش را به دست مادرش می‌داد تا هر چه که نیاز دارد بردارد و بقیه را برایش پس‌انداز کند. به فکر خرجی سربازی‌اش بود.

ادامه مطلب

شهید مهدی بهرامی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

مهدی فرزند محمدرضا در تاریخ پانزدهم خردادماه هزاروسیصدوپنجاه در شهرستان دامغان چشم به جهان گشود؛ در خانواده‌ای مذهبی و اصیل.

پدر ایشان مغازۀ باطری‌سازی اتومبیل دارد و از این راه زندگی آبرومندی را با زحمت فراوان برای خانواده فراهم می‌کند. او هم یاور پدر بود در مغازه و هم دلگرمی برای مادر در خانه. ادامه مطلب

شهید هادی بناییان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

ششمین روز تیرماه سال چهل‌وهفت، خداوند پسری به آقای محمد بناییان از شهرستان دامغان عطا نمود که نامش را هادی گذاشتند. پدر با شغل بنایی نان حلال سر سفره خانواده پرجمعیتش می‌گذاشت.

هادی تحصیلاتش را تا سوم راهنمایی ادامه داد. با شروع جنگ تحمیلی قید درس و مدرسه را زد و سنگر جبهه را به جای نیمکت کلاس انتخاب نمود. هر چند سنش کم بود، با رضایت‌نامه جعلی و به اصرار خودش همراه برادرانش مهدی و ابوالفضل راهی جبهه شد.

ادامه مطلب

شهید علی اکبر بصیری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

داستان سرسبزی درختان هنوز در باور باغ‌ها ماندگار نشده بود که با اولین سوز پاییز مواجه شدند. این یعنی آغاز زندگی از جنس خزان و خزان یعنی شاعرانه‌ترین سلام خداوند به عالمیان به‌‌ واسطۀ رنگ‌ها و برگ‌ها و نسیم سرد و نوازش سوزناکش. در میان این‌‌ همه هیاهوی شاعرانه، صدای گریۀ کودکی در روستای حسن‌آباد در کویری‌ترین نقطۀ شهرستان دامغان در اولین ساعات اولین روز از مهرماه سال هزاروسیصدوسی‌وشش در آشیانۀ گرم و صمیمی آقا محمدحسن و صغری‌‌خانم بلند بود. کودک علی‌اکبر نامیده شد تا شاید به یمن ورودش پاییزی ملس و دل‌چسب را هم‌‌چون انارهایش بر جان زندگی آقای بصیری بنشاند و نشاند.

ادامه مطلب