نوشته هایی با برچسب اصابت ترکش

شهید مظفر دانشفر

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

مظفر چهارم شهریور هزاروسیصدوسی‌‌ونه در خانه مشهدی محمدعلی در روستای عبدالله‌آباد دامغان چشم به جهان گشود. دوران ابتدایی را در روستای خود و راهنمایی را در شهر نزد پدربزرگ و دایی‌اش خواند.

ادامه مطلب

شهید محمدعلی خواجه زاده

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

گویی زمین رازهای درونش را در اولین روز بهار سال چهل‌‌وسه، وقتی آخرین نوازش‌‌های کم‌‌جان نور خورشید را بر پوست خود حس می‌‌کرد، هویدا کرد و حاصل این هویدای جهانی، شکوفه و گل بود و همراه این همه سرخوشی و رازگشایی زمین، گلی سرآمد تمام گل‌‌ها در خانۀ جعفرآقا در آغوش مادر و لبخندهای اهل خانه عطرافشانی می‌‌کرد. نامش را محمدعلی گذاشتند.

ادامه مطلب

شهید محمدرضا علیزاده برمی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدرضا فرزند عباسعلی، دهم خرداد سال هزاروسیصدوچهل‌‌ونه، در روستای برم از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. در خانواده‌‌ای مذهبی و عاشق اهل بیت عصمت و طهارت^(ع).امور زندگی ایشان از راه دست‌‌فروشی و با زحمات بسیار پدر می‌‌گذشت.دوران ابتدایی را در دبستان «شهید محمد علیزاده» برم و راهنمایی را در مدرسه آیت‌‌ا… اشرفی گذراند.

ادامه مطلب

شهید محمدعلی علی وردی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدعلی فرزند محمدابراهیم در سال هزاروسیصدوچهل در شهرستان بهشهر به ‌‌دنیا آمد. چهل‌‌روزه بود که از مادرش جدا شد و سایه مادر از سرش رفت. بعد از سال‌ها، نامادری خوبی جای مادرش را در خانه پر کرد و به هم خیلی علاقه پیدا کردند. هیچ‌‌ کدام نسبت به هم احساس جدایی نمی‌کردند. پدرش پلیس قضایی بود.

ادامه مطلب

شهید علی اکبر علی نژاد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علی‌اکبر فرزند یعقوب در پنجم فروردین سال یک‌هزاروسیصدوسی در روستای امام‌آباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. در خانواده‌ای پرجمعیت و زحمت‌‌کش که پدر از راه کشاورزی امرارمعاش می‌کرد. دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. علاقۀ زیادی به تحصیل داشت.

پایه‌های تحصیلی را یکی پس از دیگری با اشتیاق می‌گذراند تا در رشتۀ ریاضی دیپلم و در رشته اقتصاد موفق به گرفتن مدرک کارشناسی شد. اما پشتکار وصف‌‌ناشدنی علی‌‌اکبر و علاقه‌‌اش به رشته ریاضی او را مصمم کرد تا دوباره برای دانشگاه امتحان دهد و در رشته ریاضی هم مدرک کارشناسی بگیرد.

ادامه مطلب

شهید حسین علی نژاد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

حسین هفتمین بچه علی‌اصغر بود که در پانزدهم خرداد هزاروسیصدوچهل‌‌وشش در روستای مهدی‌آباد برم دامغان به ‌‌دنیا آمد. تأمین معاش خانواده چندنفره با کارگری و کشاورزی کار بسیار سختی بود. به همین خاطر نتوانستند او را برای ادامه تحصیل پشتیبانی کنند. حسین مجبور شد سال پنجم ابتدایی ترک تحصیل کند و به دنبال کار برود.

ادامه مطلب

شهید اسماعیل علی آبادیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

هنوز سه بهار از عمرش سپری نشده بود که از نعمت پدرش محمدقلی محروم شد. از کودکی مهربان بود و مردم‌‌دوست و پشتکار عجیبی داشت. هر مسئولیتی را که می‌پذیرفت به نحو احسن آن را انجام می‌داد.

در سال هزاروسیصدونوزده چشم به جهان گشود. در روستای علی‌آباد مطلب‌خان از توابع شهرستان دامغان. از همان طفولیت معلوم بود که در آینده مرد بزرگی خواهد شد. علاقه‌اش به قرآن و نماز اول ‌‌وقت و جمعه ‌‌و جماعت بر این باور می‌افزود.

ادامه مطلب

شهید حسن غریب نژاد

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

حسن فرزند رجبعلی، متولد ‌‌هزاروسیصدوبیست‌‌ونه در روستای چهارده (شهر دیباج). تحصیلات ابتدایی را در مدرسه هدایت گذرانید. هم‌‌کلاسی‌‌هایش به نیکی از او یاد می‌‌کنند. قبل از انقلاب اسلامی در کنار پدر به شغل دامداری و شبانی پرداخت.

ادامه مطلب

شهید نعمت الله غریب بلوک

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در سال هزاروسیصدوسی‌‌وهفت، گل‌‌خانم و نوروزعلی فرزند دوم خود را در آغوش کشیدند و نامش را نعمت‌الله گذاشتند. پدرش کشاورز بود. سه برادر و یک خواهر دارد. نعمت دوران ابتدایی خود را در زادگاهش زردوان گذراند و برای ادامه تحصیل خود در رشته برق به دامغان و بعد به شاهرود رفت.

ادامه مطلب

شهید مسلم غریب بلوک

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در سال هزاروسیصدوبیست‌‌وپنج، در روستای چهارده (دیباج فعلی) دامغان به‌‌ دنیا آمد. در چند‌‌ماهگی پدرش، نجف، را از دست داد. در چهل‌‌سالگی هم فرزندش علی را به پیشگاه خدا تقدیم کرد تا خون این پدر و پسر نگهبان دین و وطن باشد. در کنار پدربزرگ و مادرش، زهرا، در دیباج زندگی را گذراند و بعد از مدتی با مادر به شهر رفت. تا ابتدایی بیشتر درس نخواند و به بنایی مشغول شد و ازدواج کرد.

 با پیروزی انقلاب، برای دیدن امام‌‌خمینی^(ره) به تهران رفت. با شروع جنگ، عضو بسیج شد. دو دختر و چهار پسر دارد. از طرف بسیج به جبهه اعزام شد. تقریباً مدت چهارصدوشش روز را در جبهه بود. آخرین مسؤولیتش فرمانده دسته بود. چندبار مجروح شد. در بیمارستان بستری شد ولی خانواده‌اش اطلاع نداشتند. با شنیدن خبر شهادت پسرش، علی، بیشتر به جبهه می‌رفت.

چهارم دی‌‌ماه سال هزاروسیصدوشصت‌‌وپنج، در شلمچه عملیات کربلای ۴ با انفجار مین و برخورد ترکش به هر دو پا زخمی شد و به شهادت رسید. او را در گلزار شهدای دامغان، فردوس‌‌رضا، دفن کردند.

“راهش جاوید باد”